Uluslararası Kredi Derecelendirme Kuruluşları ve Türkiye'nin Kredi Notu Üzerine Bir İnceleme (1998-2013)

KARGI, Bilal (2014): Uluslararası Kredi Derecelendirme Kuruluşları ve Türkiye'nin Kredi Notu Üzerine Bir İnceleme (1998-2013). Published in: The Journal of Academic Social Science Studies , Vol. 7, No. 1 (March 2014): pp. 351-370.

Abstract

This work is about the compatibility of the given credit rates to Turkey by the USA originated credit rating companies and the data of the Turkish economy. When their own resources are not enough to finance economical growth, countries are needed for foreign investments. These foreign investments are wanted by countries as direct foreign investments or financial investments. Both kinds want to have a trust on these types of economies to invest on them. For this reason, it is needed to have a indicator for safety of a country to invest. Most important indicator developed for this purpose is credit rate. First of all, the "Credit Rating" concept is examined and the purpose and quality of these international establishments are examined. Then, the credit rating criteria of the USA originated S&P Fitch and Moody’s establishments are examined. The relation of these criteria and certain basic data (GDP, Current Account Balance, Foreign Borrowing and, Inflation) of Turkish economy is discussed. Depending on these data, it seems that S&P is the agency following Turkey the closest. In the order, the other are Fitch and Moody’s. But while the most optimist ratings are Moody’s, S&P ratings are the most fluctuated ones. In this case, it can be assumed that a possible decrease in rating in 2014 may come from S&P.

• Item Type: MPRA Paper
• English Title: A Study on International Credit Rating Agencies and Turkey's Credit Rate (1998-2013)
• Language: Turkish
• Keywords: Credit Rating Agencies, Turkey Economy, Economic Growth.
• Subjects: G - Financial Economics > G2 - Financial Institutions and Services > G24 - Investment Banking ; Venture Capital ; Brokerage ; Ratings and Ratings Agencies; O - Economic Development, Innovation, Technological Change, and Growth > O4 - Economic Growth and Aggregate Productivity > O40 - General; O - Economic Development, Innovation, Technological Change, and Growth > O5 - Economywide Country Studies > O52 - Europe

References

ARAS, G. (2007). “Basel II bankacılık Düzenlemelerinin Ekonomiye ve Reel Sektöre Yansımaları”, Deloitte, CEO/CFO Seri,

BERBER, B. A., (2013). “Derecelendirme Kuruluşları”, www.fitchratings.com.tr/ ftp/derecelendirme /drc_23.pdf‎ (20.12.2013).

BESSIS, J. (2002). Risk Management in Banking, Second Edition, John Wiley&Sons Ltd., West Sussex.

DIMITRIJEVIC, A., (2012). “Ülkelerin Kredi Notunu Nasıl Belirliyoruz?”, Standart&Poor’s Raiting Services, McGraw-Hill.

EMİR, M. UYSAL, M. ve DOĞRU, B. (2013). “Ülkelerin Risklilik Durumu ile Ülkeye Gelen Doğrudan Yabancı Yatırım Arasındaki İlişki: Türkiye Örneği”, Atatürk Üniversitesi, İİBF Dergisi, 27(2), 79-92.

EREN, E. (2010). “Derecelendirme Kuruluşları Tarafından Verilen Notlar Sebebiyle Üçüncü Kişilerin Uğrayabileceği Zararlardan kaynaklanan Sorumluluğun Hukuki Niteliği”, BDDK, Bankacılık ve Finansal Piyasalar Dergisi, 4(2), 111-144.

ERKAN, M. ve DEMİRCİOĞLU, M. Y., (2010). “Ülke derecelendirmesinin Ekonomik Kamu Düzeni Üzerindeki Etkisi”, İnönü Üniversitesi, Hukuk Fakültesi Dergisi, 1(1), 107-132.

ERKAN, M. ve DEMİRCİOĞLU, M. Y., (2011). “Türkiye’ye Verilen Derecelendirme Notlarının Doğrudan Yabancı Yatırım Girişine Etkisinin Yıllar İtibariyle İncelenmesi”, İnönü Üniversitesi, Hukuk Fakültesi Dergisi, 2(1), 209-239.

ERTÜRK, H. (2013). “S&P ve Türkiye’nin Kredi Derecelendirmesi”, www.yatirimfinans.net/ resources/kredi_derecelendirme.pdf‎ (21.12.2013).

ÇALIŞKAN, Ö. V. (2002). “Kredi Derecelendirme Kuruluşları ve Risk Değerlendirme Kriterleri”, Gazi Üniversitesi, İİBF Dergisi, 1, 53-66.

GEÇER, T., (2012). “Kredi Sistemi ve Kredi Garanti Programları”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(21), 215-228.

GÜNEŞ, S., (2007). “Uluslararası Sermaye Hareketlerini Etkileyen Faktörler: Türkiye Örneği”, Sosyoekonomi, 2007(1), 11-32.

GÜR, T. H. ve ÖZTÜRK, H. (2011). “Ülke Riski, derecelendirme Kuruluşları, Aksaklıklar ve Yeni Düzenlemeler”, Sosyoekonomi, 2011(2), 69-92.

İNSEL, A. ve SUNGUR, N. (2003). “Sermaye Akımlarının Temel makroekonomik Göstergeler Üzerindeki Etkileri: Türkiye Örneği-1989:III-1999:IV”, Türkiye Ekonomi Kurumu, Tartışma Metni, Nu.8.

KAR, M. ve TATLIÖZ, F. (2008). “Türkiye’de Doğrudan Yabancı Sermaye Hareketlerini Belirleyen Faktörlerin Ekonometrik Analizi”, KMU, İİBF Dergisi, 10(14), 436-458.

KARAGÖL, E. T. ve MIHÇIOKUR, Ü. İ. (2012). “Kredi Derecelendirme Kuruluşları: Alternatif Arayışlar”, SETA Rapor, Ankara.

KARAGÖZ, M. A. (1990). “Kredi Değerlerinin Tespiti”, HDT Müsteşarlığı Dergisi, 90(1),

KARAGÖZ, K. (2007). “Türkiye’de Doğrudan Yabancı Yatırım Girişlerini Belirleyen Faktörler”, Journal of Yaşar University, 2(8), 927-948.

KULA, F., (2003). “Uluslararası Sermaye Hareketlerinin Etkinliği: Türkiye Üzerine Gözlemler”, CÜ., İİBF Dergisi, 4(2), 141-154.

LUCE, E., (1999). Financial Times, June 7, Drabek-Payne, p.7.

ÖZCAN, B. ve ARI, A. (2010). “Doğrudan Yabancı Yatırımların Belirleyicileri Üzerine Bir Analiz: OECD Örneği”, İ.Ü., Ekonometri ve İstatistik Dergisi, 12, 65-88.

SACK, J. S. and JURİS S. M. (2007), “Rating Agencies: Civil Liability Past and Future”, New York Law Journal, 238;88.

STIMPSON, D. (1992). “Global Credit Analysis”, Moody’s Investor Service, London.

S&P, (2013). “Yani Yatırımcılar Türkiye’ye Girerken, Şirketler Sınırların Dışına Doğru Genişliyor”, S&P, Ratings Services.

YARDIMCIOĞLU, M. ve BORA, K. (2013). “Uluslararası Kredi Derecelendirme Kuruluşlarının Çalışma Prensipleri, İşleyişleri, Küresel Dünyadaki Rol ve İşlevleri”, KSÜ, İİBF Dergisi, 3(1), 111-118.

YAZICI, M., (2009). “Kredi Derecelendirme Kuruluşlarının Önemi ve Denetimi”, Maliye ve Finans Yazıları Dergisi, 82, sayfasız.

http://www.fitchrating.com

http://www.moodys.com

http://www.standartandpoors.com